–როგორ გგონია ეს სუფთა კოვზია?
–გაჩუმდი და ერთი ნაჭერი პური აიღე
–მართალია,გირჩევნია ჭამო,თორემ ხომ იცი მთელი დღე მშიერი
მოგიწევს ყოფნა
–კი მაგრამ ჭუჭყიანია!
–გაჩუმდი,მოდის
–აქ ვინ ჩამომსხდარან,ერთი ამათ უყურეთ,სუპთან ერთად
ამდენი პური რად გინდათ?რაო,პატარა არ მოგწონს სადილი? ჰაჰაჰა
სამი
პატარა თავდახრილი ბავშვის შეშინებული თვალები დაჰყურებს მაგიდას,ობიან პურებსა და
წვნიანს,რომელშიც ალაგ–ალაგ მორებივით დაცურავს ქინძი,ერთი კარტოფილის ნაჭერი და ცოტაოდენი
მაკარონი.აკანკალებულთ ფეხზე დგომით ზემოდან დასცქერის ნახევარძმა,კუნთმაგარი,შურითა
და სიძულვილით აღვსილი თვალებით,ცინიკური გამომეტყველებითა და ფუჭი სიამაყით.
–ჯობია მაგათ მალე ჭამონ და ეზოში გავიდნენ,უკვე ჰაერი
დაამძიმეს თავიანთი არსებობით ნაბიჭვრებმა.–გაისმა ხმა,ოთახში შემოდის დაბალი,გალეული
ქალი,თმაზე თოვლივით გადაპენტილი ჭაღარით,ცივი სახითა და არაფრის მეტყველი თვალებით.ცარიელი,გამოფიტული
გრძნობებითა და ემოციებით.წამით გადახედავს ბავშვებს,რომლებიც ისევ თავჩაქინდრულნი
სხედან.ქურიდან გადმოდგამს ქვაბს და მაგიდა,რომ არ დაეწვას ცხელ ჭურჭელს სქელ,შავყდიან
წიგნზე დადგამს.ცარიელი,უმეტყველო თვალებით გავა
ოთახიდან.
