Dreams...

            რომანტიკოსი ადამიანები მრავლად არიან ჩემ ირგვლივ,მეც ასეთი ვარ.ხშირად ვშორდები რეალობას და ოცნების მორევში ვეშვები.ჩემი ოცნებები უსაზღვროა,მათი ახდენის სურვილი–დაუღალავი.რალისტსაც კი აქვს ოცნება,რომელიც ბრძოლის ჟინს მატებს,უსახავს იმედს ფეხზე წამოდგომისას,თითქოს  შინაგანად გვასაზრდოებს იგი.ზოგი ძნელად მისაღწევზე ოცნებობს,ზოგიც–აუხდენელზე.როგორც კი რაიმეს ავიხდენ ხოლმე,ის უკვე ჩემთვის აზრს კარგავს.თავიდან სიამოვნებას მანიჭებს იმის ცოდნა,რომ მე ეს შევძელი.რამდენიმე დრის შემდეგ კი ვთვლი,რომ რთული სულაც არ ყოფილა და არც რაიმე დაპრკოლებას წარმოადგენდა.
       ამ ზაფხულს დაქალი ჩამომივიდა და ასეთი რამ მითხრა:,,ოცნებაც კი აღარ მაქვს,არაფერზე ვოცნებობ.ადრე ტანსაცმელი მინდოდა,მერე მობილური,ახლა არაფერი მინდა.''
       მისმა ნათქვამმა მაგრძნობინა როგორი ცარიელი იყო.